CAN, z angielskiego Control Area Network to szeregowa magistrala komunikacyjna, która powstała z myślą o zastosowaniu w przemyśle samochodowym i takich systemach auta jak sterowanie silnika czy ABS. Magistrala CAN wykorzystuje dwuprzewodową skrętkę. Jej maksymalna prędkość transmisji, którą odnotowuje się na dystansie do 40 metrów to 1 Mb/s. Im dystans jest dłuższy, tym prędkość transmisji spada. Jej powstanie datuje się na lata 80. XX wieku, kiedy stworzono ją w firmie Robert Bosch GmbH.
Ramki komunikatów CAN w standardzie 2.0A
Najważniejsze cechy
Magistrala CAN w związku z tym, że nie ma wyodrębnionej jednostki nadrzędnej, należy do grupy magistral typu multi-master. Komunikacja ma w tym przypadku charakter rozgłoszeniowy, a nadawane komunikaty odbierane są przez wszystkie urządzenia (CSMA/CR). Najważniejsze cechy magistrali Control Area Network to:
- sprzętowa obsługa błędów
- jeden komunikat może zawierać do 8 bajtów danych
- komunikaty rozpoznawane są przez identyfikatory
- automatyczna obsługa dostępu
Protokoły
W magistrali Control area Network wyróżniamy dwa protokoły:
- 2.0A – 11-bitowy identyfikator
- 2.0B – 29-bitowy identyfikator
